کاهش تمرکز در کودکان و نوجوانان و بزرگسالان
بسیاری از روانشناسان و روانپزشکان بعد از سال ها کار و دیدن مراجعین بسیار اذعان می کنند که افراد زیادی با نگرانی از اینکه عملکرد خوبی در زمینه های مختلف زندگی مثل زمینه های شغلی، تحصیلی و روابط بین فردی ندارند یا نوجوانانی که با پدر و مادر و همسالان خود سازگاری کمتری دارند به آن ها مراجعه می کنند که دسته عمده ای از این مراجعین کسانی هستند با اختلالADHD، که حتی قبلا به روانپزشک و روانشناس برای مسائل اضطرابی و وسواس مراجعه کرده اند و بهبود نسبی کسب کرده اند ولی درمان کامل دریافت نکردند به این علت که اختلال پایه کاهش تمرکز بوده است. متاسفانه در کشور ما به دلیل تشدید مدرک گرایی و حساسیت بالای خانواده ها روی نمرات فرزندانشان فقط وقتی نسبت به مشکلات فرزندانشان هوشیار می شوند که آن ها دچار افت تحصیلی می شوند. به همین دلیل یکی از مشکلاتی که خانواده ها خیلی دیر به تشخیص و بررسی در کودک یا نوجوانشان می رسند و بعد از افت تحصیلی به صرافت میفتند تا بدانند چه اتفاقی افتاده است کاهش تمرکز و بیش فعالی در کودک یا نوجوان است. در بین مراجعین دانشجویان و افراد بزرگسالی دیده می شوند که نقص توجه و بیش فعالی آن ها در کودکی مورد توجه و تشخیص قرار نگرفته است و زمانی که با مشکل بزرگ تر و پیچیده تری روبه رو هستند مثل حذف ترم در دانشجویان یا مشکلات پی در پی در روابط بین فردی به روانشناس مراجعه می کنند در حالیکه اگر به موقع و در سال های اول زندگی و دوران دبستان تشخیص می دادند و عوامل قابل مشاهده دیگری را مورد توجه قرار می دادند مسیر این افراد عوض می شد و فرصت های کمتری را از دست می دادند.
ضعف در سیستم آموزشی ما موجب عدم تشخیص به موقع این اختلال در کودک و نوجوان است به این دلیل که بچه های باهوش دوران دبستان را با وجود نقص و کاهش تمرکز طی می کنند دوران راهنمایی و دبیرستان و حتی دانشگاه را هم با فشار بیشتری پشت سر می گذارند و زمانی با مشکل دیگری مراجعه می کنند، که در کنار بررسی موردی که از آن شکایت دارند، نقص توجه هم تشخیص داده می شود.
اسم این اختلال گاهی افراد را به اشتباه می اندازد، افراد فکر می کنند فقط پرتحرکی نشانه این اختلال است درحالیکه این اختلال از دو جزء تشکیل می شود. یک جزء کاهش تمرکز جزء دیگر پر فعالیتی می باشد که اکثر افراد دارای اختلال بیش فعالی هر دو جزء را دارند. ولی درصد کمی فقط یک جزء را دارند که تشخیص این افراد سخت تر است. مثل کودکان و نوجوانانی که به آرامی سر کلاس می نشینند و به ظاهر درس را گوش می دهند ولی تمرکز ندارند و درس را متوجه نمی شوند یا پرجنب و جوش ولی متمرکز هستند. ADHD در کودکان یا نوجوانانی که علائم را شدید تر و کامل دارند خیلی زود تشخیص داده می شود ولی افراد آرام تر که علائم با وضوح در آن ها قابل مشاهده نیست و نیاز به دقت بیشتری از طرف والدین و معلمان دارد دیرتر تشخیص داده می شود.
مشکلاتی که اختلال بیش فعالی_نقص توجه در دوران کودکی، نوجوانی و بزرگسالی ایجاد می کند:
دوران کودکی
۱. ایجاد آسیب های فیزیکی خطرناک
۲. مشکل در یادگیری آموزش آکادمیک
۳. مشکل در برقراری و حفظ رابطه با سایرین
دوران نوجوانی
۱.عزت نفس پایین
۲.تصادفات مکرر با وسایل نقلیه به خصوص موتور سیکت
۳.مستعد سوءمصرف موادمخدر و دخانیات
دوران بزرگسالی
۱.بیکاری(داشتن شغل هایی با درآمد پایین)
۲.مشکلات قانونی به علت ارتکاب جرم
الگوهای رفتارهای عمومی غالب در کودکان و نوجوانان دارای ADHD
۱.مشکل در دیکته نویسی به علت جاافتادن
۲.جاگذاشتن وسایل
۳.مشکل در به یادآوری تکالیف
۴.ایجاد حواسپرتی در کلاس درس برای دیگران
ADHDیک اختلال شایع است که اگر به موقع تشخیص داده شود در سلامت فردی و جمعی نقش تعیین کننده ای دارد. این اختلال در صورت درمان نشدن تا بزرگسالی ادامه خواهد داشت و شدت مشکلات و مسائل رفتاری به راحتی فرد را به یک آنتی سوشیال که رفتارهای مخرب و ناهنجار زیادی دارد تبدیل می کند.
درمان
دارویی:دارودرمانی خط اول درمان است.
غیردارویی:کاردرمانی، مداخلات روانی _اجتماعی