والدین هلی کوپتری چه کسانی هستند؟
والدینی که مثل پروانه دور فرزندشان می گردند و با کنترل بیش از حد می خواهند از آن ها مراقبت کنند و فرزندی بدون نقص و کامل داشته باشند.
مداخله در بحث و دعوای فرزند با همکلاسی
پرسیدن از روزی که فرزندمان پشت سر گذاشته کار بدی نیست اما اگر بعد از شنیدن تعاریف و ماجراهایش هیجان زده شویم و واکنش های هیجانی نشان دهیم و سراغ حل مسئله برویم درست نیست چون انتقال دهنده این پیام است که او قدرت تنظیم و مدیریت مسائلش را ندارد،پس بعد از شنیدن حرف های فرزندمان از او بپرسیم که خودش چگونه می خواهد مشکلش را با دوستش حل کند؟ پیشنهاد دادن یا راهکار یاد دادن بد نیست اما مداخله مستقیم در ماجراهای فرزندمان با دوستان یا همکلاسی هایش درست نیست.این کار این پیام را می دهد که ما اطمینان نداریم که تو به تنهایی بتوانی مسائلت را حل کنی و مفهوم این پیام می تواند در آینده به دلیل تاثیر بر اعتماد به نفس و استقلال افراد دردسرساز باشد و در بزرگسالی تاثیر مخربی بر روابط عاطفی و شغلی و تحصیلی و اجتماعی انها خواهد داشت.
در صورتی که شاید این مشکل که والدین دوست دارند تمام مسائل فرزندشان تحت نظر و کنترل انها باشد به مشکلات و مسائل حل نشده خود والدین برمی گردد.
مداخله در تکالیف شخصی فرزند
قبل از هر چیزی آگاه بودن از اینکه چه زمانی و در چه سنی باید انتظار انجام چه کارهایی را از فرزندمان داشته باشیم مهم است.و بعد اجازه بدهیم بچه ها خودشان تلاش کنند کارها را انجام دهند حتی اگر اشتباه می کنند اشکالی ندارد نباید انتظار غیرواقع بینانه داشته باشیم.اگر وظیفه ای اضافه بر توان بچه به او می سپاریم این روش سازنده نخواهد بود کودک یا زیرفشار می ماند و رها می کند یا خشمگین می شود و نمی تواند رفتار خوبی بیرون از خانه با بقیه داشته باشد.اگر وظایف بیشتری محول می کنیم و خودمان مداخله می کنیم که بچه بهتر بتواند کاری را انجام دهد این روش به اعتماد به نفس و عزت نفس او آسیب می زند و احساساتش رشد نمی کند بلکه تضعیف می شود.
والدینی که مربی ِمربی فرزندانشان هستند!
این گروه از والدین کسانی هستند که راهی برای رسیدن به آرامش و اطمینان خاطر در درون خودشان پیدا نکرده اند و با این رفتارها نگرانی هایشان را روی بچه ها پیاده می کنند.و گاهی به این دلیل که فکر می کنند توانایی هایی دارند که می توانند به فردی که متخصص در زمینه کارش است بگویند چه کاری بهتر است یا نیست. یا از این طریق هم می خواهند بچه را زیرنظامی که نظام خودشان است قراردهند.در واقع فرزندشان در مقابل دوستان و مربی زیرفشار قرارمی گیرد چون احتمالا او را در برابرعکس العمل مربی ای قرار می دهیم که نظارت مداوم والدین برایش خوشایند نیست و این باعث می شود دیدگاهش نسبت به بچه تغییر کند یا برعکس مجبور می شود زیاد از حد توجه کند و این در مقابل دیگران خوب نیست یا باعث می شود بچه از تجربه ای که در حالت عادی باید داشته باشد محروم شود،چون گاهی لازم است دیده نشدن و شکست را در تجربه کند تا آمادگی بیشتری برای حضور در جامعه پیدا کند پس بنابراین بازهم این فرزندان متضرر می شوند.
والدین هلی کوپتری را کجا بیشتر می بینیم؟
۱.والدینی که از لحاظ اقتصادی و رفاهی در سطح بالایی هستند.
۲.والدینی که پزشک یا وکیل هستند و مخصوصا مادرانی که شغل مدیریتی دارند یا والدینی که می خواهند کمتر وقت گذاشتن برای فرزندانشان را جبران کنند.
۳.والدینی که با یکدیگر تفاهم ندارند.یعنی هر دو موافق مراقبت بیش از حد نیستند و حتی خودشان هم توسط والد دیگر تحت نظر و درگیر هستند.
اصلاح رفتاروالدین هلی کوپتری
زمانی که حال والدین خوب باشد و بتوانند تعادل را در خودشان ایجاد کنند و احساساتشان را بشناسند و مدیریت کنند، توانایی بازبینی رفتار و افکارشان را به دست می آورند و می توانند مشاهده کنند که در مقابل فرزندانشان چه کارهایی را می توانند انجام دهند یا انجام ندهند که زورگو و مستبد یا کنترلگر و یا سهل گیر نباشند و تصویر درستی از خودشان به فرزندشان نشان بدهند و صرفا به عنوان حمایت گر در کنار فرزندانشان باشند.
