در این مقاله راجع به شیوه های فرزندپروری و مسئولیت پذیری در کودکان، در تمام سنین متناسب با توانایی رشد جسمانی و شناختی آنها صحبت شده است.
از شما دعوت می کنیم ادامه این مطلب که شیوه های فزرندپروری و مسئولیت پذیری در کودکان توضیح داده شده است را بخوانید.
بررسی سبک های فرزندپروری و مسئولیت پذیری
در مورد شیوه های فرزندپروری و مسئولیت پذیری کودکان، والدین به دو دسته تقسیم می شوند:
1.والدینی که به خاطر وسواس و سخت گیری زیاد، انتظارات بالایی از فرزند خود دارند.
سخت گیری و وسواس زیاد والدین (فرزند پروری سخت گیرانه) باعث می شود فرزندان دچار یک نوع تنبلی، بی انگیزگی حاصل از افسردگی و اضطراب شوند زیرا:
نمی توانند آن میزان از مسئولیت را، با آن کیفیتی که والد اصلی یا مراقب مد نظر دارند انجام دهند.
مثلا فرزند فردا 10 صفحه امتحان دارد، 3 صفحه را عالی کار می کند و 7 صفحه باقی می ماند به این دلیل که :
برای آن سه صفحه آنقدر وقت و انرژی گذاشته است که برای صفحات بعدی انرژی ندارد.
مسئولیت شناس کردن فرزند را برای موفقیت ها و شادمانی او در آینده، در نظر داشته باشید،
نه بخاطر مسائلی همچون وسواس و سخت گیری
2.والدینی که اصلا نمی دانند چه انتظاراتی از فرزند خود دارند.
بعضی از والدین تکلیفشان با خودشان مشخص نیست و انتظارشان را برای فرزندشان مشخص نمیکنند.
هر روز انتظارات متفاوتی دارند، در واقع به طور مشخص مسئولیتی را در نظر نگرفته اند.
مثلا یک روز روی مرتب بودن اتاق حساسیت ندارند ولی روز دیگر به شدت برای مرتب بودن اتاق فرزندشان سخت گیری می کنند.
یا اینکه یک روز به معلم فرزند خود می گویند که وظیفه شماست، تکالیف بچه را پیگیری کنید و یک روز دیگر به بچه میگویند تو مگر نمی دانی وقتی از مدرسه به خانه می آیی تکالیفت را انجام دهی؟!
چون این والدین مقیاس و اندازه گیری مشخصی برای انتظارات خود از فرزندشان ندارند، کودک دچار سردرگمی میشود.
در نتیجه انتظارات خود را به طور کامل ابتدا برای خودتان و سپس فرزندتان مشخص کنید و این را هم در نظر داشته باشید که:
فرزندتان را ابر انسان ندانید و کمال گرایی خودتان را روی آنها پیاده نکنید
آیا شما به عنوان والدین همه مسئولیتی که در جامعه دارید را به طور کامل و درست انجام میدهید که از فرزندتان این انتظار را دارید؟!
این موضوع را بپذیرید که گاهی فرزند شما هم در انجام کارها خسته و بی انگیزه می شود و احتیاج به یک هم صحبتی دوستانه دارد.
فرض کنید فرزند شما مثل دستگاهی است که تایمر دارد و دوباره باید روشنش کنید.
چه کنیم؟
همانطور که در دوره فرزند امروزی من یاد گرفتید:
اولین مسئله در مورد شیوه های فرزندپروری، همدلی کردن با فرزند است.
دومین موضوع،پاسخ به موقع و درست به انواع نیازهای اساسی و عاطفی فرزند است.
والدین در صورت انجام دادن مراحل قبل، اگر از او بخواهند کاری را انجام دهد یا اینکه خودش مسئولیتی را انتخاب کند،سعی میکند:
- ابتدا به درستی آن مسئولیت را بشناسد.
- سپس آن را بپذیرد.
- و در انتها تمام تلاش خود را بکند که آن مسئولیت را با کیفیت خوب انجام و ارائه دهد.
این والدین تذکر نمی دهند بلکه یادآوری مثبت می کنند، یعنی فرزند خود را همراهی می کنند، نه اینکه دنبال نقطه ضعف فرزند خود باشند.
یادآوری مثبت باعث ایجاد رفتارها و ویژگی های مثبت تر در فرزندان می شود.
ولی اگر والدین با فرزندشان همدلی نکنند و نیازهای اساسی او را نادیده بگیرند و با حالت سرزنش گر با فرزند خود برخورد کنند نه تنها باعث تغییر مثبت نمی شود، بلکه باعث عوامل زیر نیز در فرزندشان می شود:
- به وجود آمدن رفتارهای منفی دیگر در فرزند
- پرخاشگری
- مسئولیت گریزی
رفتارهای مثبت فرزند، به خاطر تذکر های زیاد والدین از بین می رود.
مثلا کارهایی از قبیل پوشیدن لباس یا مرتب کردن اتاق و… که قبلا به خوبی انجام می داده اند، دیگر انجام نمی دهد. با خوتان فکر کنید، چه رفتارهایی را مدام تذکر میدهید؟
سخن آخر در مورد شیوه های فرزندپروری اینکه…
یادتان باشد که همیشه کمی لطافت و شوخ طبعی و تشویق فرزندان در انجام کارهایشان باعث می شود که با شما همکاری کنند.
مرجان حسینی زاده
روانشناس کودک، نوجوان و خانواده
برای شنیدن صحبتهای کامل مرجان حسینی زاده درباره مسئولیت پذیری کودکان کلیک کنید.
همچنین می توانید برای مشورت با ایشان به شماره 9016242446 98+در واتس آپ پیام بدهید.
