به خاطر کرونا، زندگی خانوادگی برای بسیاری با قرنطینه، تعطیلی مدارس و کار از راه دور تغییر کرده است. بسیاری از کودکان عادت کرده اند که در تمام ساعات روز والدین خود را در کنار خود داشته باشند. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلال اضطراب جدایی در 4 درصد از کودکان و 1.6 درصد از نوجوانان دیده می شود. اگرچه شرایط بستگی به محل زندگی شما بسیار متفاوت است، اما اگر خانواده شما در حال آماده شدن برای تغییر در برنامه های روزانه خود با بازگشایی مهد کودک ها و مدارس هستند; در این مقاله نکاتی برای درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان دبستانی ذکر شده است.
اضطراب جدایی چگونه است؟
اضطراب جدایی ممکن است به عنوان گریه و چسبندگی بیشتر هنگام ترک فرزند (حتی برای مدت کوتاهی) یا هنگام مواجهه با موقعیت های جدید ظاهر شود. بیشتر در سنین 6 ماهگی تا 3 سالگی اتفاق می افتد و بخشی طبیعی از رشد کودک شما است.
رها کردن کودکان در مهد کودک یا مدرسه زمانی نگران کننده است که آنها علائم اضطراب جدایی را نشان می دهند. به دلیل وقایع سال گذشته، کودکان بزرگتر ممکن است دوران سخت تری را در دوران تحصیل سپری کنند; همچنین می ترسند که به دلیل COVID-19 در امان نباشند.
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان
ویژگی بارز اختلال اضطراب جدایی، ترس یا اضطراب بیش از حد در مورد جدایی از خانه یا چهره های دلبستگی است. این ترس یا اضطراب بیش از آن چیزی است که از فرد با توجه به سطح رشد او انتظار می رود.
کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی حداقل سه مورد از علائم زیر را تجربه می کنند:
- ناراحتی مکرر هنگام پیش بینی یا تجربه جدایی از خانه یا افراد دلبسته (والدین یا سایر مراقبین)
- نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد از دست دادن یا آسیب احتمالی به فردی که به آن دلبستگی دارند، در اثر بیماری، تصادف، بلایا یا مرگ
- نگرانی مداوم در مورد تجربه جدایی غیر منتظره از فردی که به آن دلبستگی دارند (آدم ربایی، تصادف، بیمار شدن)
- امتناع از بیرون رفتن یا خارج شدن از خانه، از جمله مدرسه یا سایر فعالیتها، به دلیل ترس از جدایی
- ترس بیش از حد از تنهایی
- کابوس های جدایی
- شکایات جسمی شامل سردرد، معده درد و یا استفراغ.
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان و نوجوانان حداقل چهار هفته طول می کشد و باعث ناراحتی قابل توجهی می شود. امتناع از مدرسه در کودکان و نوجوانانی که با این اختلال دست و پنجه نرم می کنند رایج است و می تواند منجر به حضور ضعیف در مدرسه و عملکرد بد تحصیلی شود; اختلال اضطراب جدایی همچنین می تواند روابط اجتماعی و روابط خانوادگی را مختل کند.
این کودکان تمایل دارند در خانه کنار والدین خود باشند، در بازی کردن یا تنهایی و هنگام خواب مشکل دارند. آنها غالباً از والدین یا مراقبان می خواهند هنگام خواب در کنار آنها باشند و هنگام بیدار شدن در شب به اتاق خواب والدین می روند.
چه کنیم؟
درمان اختلال اضطراب جدایی بصورت کلی
چندین روش متداول برای اختلال اضطراب جدایی وجود دارد. در مورد کودکان و نوجوانان، هرچه زودتر مداخله کرده و از متخصصان کمک بخواهید; احتمال اینکه فرزند شما نتیجه درمان مثبتی را تجربه کند بیشتر است.
یافتن یک رواندرمانگر متخصص کودکان و نوجوانان اولین قدم در جهت کمک به فرزند شما برای کنار آمدن با او است. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که می تواند در درمان اختلال اضطراب جدایی موثر باشد.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
این نوع اولیه روان درمانی است که برای درمان اختلال اضطراب جدایی توصیه می شود. از طریق CBT، کودکان یاد می گیرند که چگونه احساسات مضطرب خود و واکنش های فیزیکی خود را در برابر افکار مضطرب تشخیص دهند.
آنها یاد می گیرند عوامل محرک خود و الگوهای فکری که به احساسات مضطرب آنها کمک می کند را شناسایی کنند. از طریق تکنیک های مختلف، کودکان استراتژی هایی را برای مدیریت افکار و احساسات مضطرب خود و کنار آمدن با احساسات خود می آموزند.
خانواده درمانی
مشارکت والدین و سایر اعضای خانواده در روند درمان می تواند نتایج را برای کودک بهبود بخشد. در خانواده درمانی، والدین و خواهران و برادرها می توانند روشهای جدیدی را برای تعامل با کودک بیاموزند و الگوهای رفتاری خود را تغییر دهند. آنها همچنین می توانند استراتژی های مفیدی را برای کمک به کودک در هنگام افزایش اضطراب بیاموزند.
بازی درمانی
کودکان کوچکتر ممکن است در اتصال نقاط بین افکار، احساسات و اعمال دچار مشکل شوند. برای این کودکان، بازی درمانی می تواند به آنها کمک کند تا احساسات خود را نشان داده و پردازش کنند و یاد بگیرند که چگونه با آنها کنار بیایند.
آموزش آرامش برای کودکان و نوجوانانی که با اختلال اضطراب جدایی دست و پنجه نرم می کنند ضروری است.
در این خصوص دوره ی فرزند امروزی من به شما کمک می کند که
چطور فرزند پریشان خود را آرام کنید.
برخی از کودکان و نوجوانان حتی در طول درمان با علائم اختلال اضطراب جدایی دست و پنجه نرم می کنند; اگر علائم همچنان بر فرزند شما تأثیر منفی می گذارد و حضور او در مدرسه یا حتی خروج از خانه را برای فرزند شما دشوار می کند، ممکن است دارو کمک کند.
بسیار مهم است که از روانپزشک کودک و نوجوان برای ارزیابی دارویی استفاده کنید، زیرا داروها می توانند عوارض جانبی قابل توجهی برای کودکان داشته باشند.
درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان دبستانی
کمک به فرزند شما برای بازگشت به مدرسه، ممکن است فرآیندی باشد که به زمان و برنامه ریزی نیاز دارد. برای این که جدایی برای فرزند شما کمتر مشکل شود، برخی از نکات زیر را امتحان کنید:
به فرزند خود گوش دهید.
نگرانی های آنها را جدی بگیرید و درباره نگرانی هایشان با آنها صحبت کنید. با بچه های کوچکتر، می توانید بازی های نمایشی را امتحان کنید; یا از آنها بخواهید تا تصویری از مراحل موردنظر را ترسیم کنند.
به آنها کمک کنید تا آماده شوند.
برای کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان، قوانین جدید بازگشت به مدرسه را بیاموزید و با فرزند کوچک خود از آنها پیروی کنید. از فرزند خود بپرسید که در مورد بازگشت به مدرسه چه احساسی دارد; و در صورت داشتن نگرانی های مهم، معلم او را مطلع کنید.
آرام باشید.
به یاد داشته باشید که کودکان نشانه های رفتاری بزرگسالان را درک می کنند. آمادگی روانی والدین، برای کمک به فرزندتان برای حفظ آرامش و احساس امنیت، بسیار مهم است.
برنامه ترک داشته باشید.
برای جلوگیری از سخت شدن خداحافظی برای کودکان بزرگتر، موارد زیر را امتحان کنید:
- اعلام کنید که می روید.
- توضیح خود را برای او واضح و کوتاه بیان کنید.
- به فرزند خود یادآوری کنید که بر می گردید.
- هنگام رفتن تعلل نکنید.
- تا زمان مقرر برنگردید.
- هر بار که فرزند خود را ترک می کنید، همان روال را دنبال کنید.
مرجان حسینی زاده
روانشناس کودک، نوجوان و خانواده
اگر یکی از علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان را در فرزند خود مشاهده می کنید، می توانید برای گرفتن وقت مشاوره به شماره 2446 624 901 98+ در واتساپ پیام بدهید.
