شام نمیخورم چون رژیم هستم!

تا جایی‌که می‌تونید از زمان شام برای کنار هم بودن و با هم‌دیگه صحبت کردن استفاده بکنید و لذتش رو ببرید.

اینکه من رژیمم نباید شام بخورم، میل ندارم، وایسادم تا بابات از سرکار بیاد. یا اینکه بچه‌ها الان گرسنه اند زودتر باید غذا بخورند، ما میخوایم دیرتر غذا بخوریم. این‌ها دلیل نمی‌شه که ما یک تایم مشترک همه با هم دور یک میز نشینیم حتی اگر کسی شام نمی‌خوره خب بیاد ماست بخوره یذره کاهو بخوره باور کنید اینها ما رو اونقدر چاق نمی‌کنه یا یکی چایی بخوره اون یکی غذاش رو بخوره ولی کنار هم بودن رو واقعاً داشته باشید.

خیلی وقت‌ها من از بعضی از مراجعینم، بچه‌ها می‌شنوم که من باید خودم برم شام بخورم به‌خاطر همین منم احساس تنهایی می کنم منم نمی‌خورم. واسم جالبه که مادر پدر مطمئن نمیشن که این بچه غذای کافی خورده یعنی فکر می‌کنن مثل اونا که نباید زیاد بخورن بچه هم نباید زیاد بخوره. درحالی‌که یادتون باشه بچه‌ها تو  سن رشد هستن، شیر و بیسکویت و سالاد نودل خالی بدون سبزیجات یا گوشت واقعاً غذا نیست و این شام حساب نمی‌شه. اینا فقط عصرونه‌ست یذره دل سیر کردن الکیه.

اما حالا غیر از این مسئله که مربوط میشه به حوزه تغذیه خواهش می‌کنم از این زمان برای برقراری ارتباط مؤثر چشمی و کلامی با بچه‌ها استفاده کنید، برای اینکه ارتباط بچه رو با پدرش یا مادرش خوب کنید، این تایم مشترک رو یه‌جوری جور کنید و برنامه ریزی کنید. حالا یکی از بهترین قوانینی که میتونید برای این زمان بذارید اینه که تلویزیون خاموشه و چون ما با هم حرف می‌زنیم، شوخی می‌کنیم قرار نیست قضاوت کنیم،

آموزش برای این تایم نیست،سرزنش و تذکر برای تایم غذا نیست. بعد از اینکه غذا تموم شد اصلا بیایید همدیگرو بزنید ولی اون تایم رو استفاده کنید برای اینکه بچه ها احساس خانواده احساس گرم و صمیمی بودن خانواده رو داشته باشن. به‌علاوه این‌که تلویزیون که کم کم داره از صفحه ارتباطی شما حذف می‌شه، موبایل هاتون رو بذارید کنار هماهنگ باشید و وقتی‌که با یک بچه‌ای خوب صحبت می‌کنید راجع به موضوعاتی صحبت می کنید که اون دوست داره غذایی رو  درست کردید که دوست داره و همگی با هم هستین اونم مسلماً کمتر میره تو گوشیش حتی اگر گوشی خودتونم زنگ‌ زد آگاهانه بگید که باشه من بعد از شام میرم جوابش رو می‌دم و این فرهنگ رو بسازید که توی تایم خانوادگی با هم من عمدا نمیرم جواب تلفنم رو بدم، چون چیزی ضروری‌تر از تایمی که ما همه با هم هستیم نیست.